Na suđenju za zločine počinjene na području Zvornika, svjedok Tužilaštva Bosne i Hercegovine ispričao je kako su u magacinske prostorije Alhosa dovožena tijela koja su kasnije, po propisima, sahranjivana u crnim vrećama.
Tihomir Perišić je ispričao da je 1. aprila 1992. godine prešao u Odjeljenje srpske nacionalne bezbjednosti u MUP-u (Ministarstvu unutrašnjih poslova), na poziv sudije Milenka Mijića koji je bio postavljen za načelnika policije. Rekao je da je prije toga radio kao načelnik Opštinskog štaba Teritorijalne odbrane (TO), kao i da je u tom periodu trebalo doći od podjele MUP-a “na srpski i muslimanski”.
Perišić je na pitanje tužiteljice Zorice Đurđević o službama u Alhosu odgovorio da je tamo bila Stanica javne bezbjednosti, vojni odsjek i Sekretarijat narodne odbrane. Naveo je da ne zna tačno kada je formiran štab TO-a Srpske Opštine Zvornik, navodeći da je to bilo prije napada na ovaj grad i da je za komandanta postavljen Zoran Pažin.
“To je bilo samo figurativno. Tu je bila Arkanova jedinica, a glavnu riječ je vodio potpukovnik Pero“, rekao je Perišić, koji se nije mogao sjetiti Perinog prezimena.
Željko Ražnatović Arkan je ubijen u januaru 2000. godine u Beogradu, nakon što ga je Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) optužio za ratne zločine.
Perišić je rekao da se u aprilu 1992. godine pojavio Marko Pavlović, navodeći da je on bio rezervni organ bezbjednosti u TO-u Sombor te je došao da pomogne jer je bio na hrvatskom ratištu i “znao je kako se organizuje nova vlast“, kao i da je kasnije postavljen za komandanta TO-a. Svjedok je rekao da je Pavlović otišao s terena opštine Zvornik nakon što je uhapšen s pripadnicima jedinice “Žuće“.
Zvornička brigada, prema riječima svjedoka, formirana je u maju 1992. godine.
Na upit o dešavanjima u Alhosu, svjedok je rekao da su tamo bile starješine organa i direktori firmi, kao i da je viđao Arkana i Mauzera iz Bijeljine.
“Zatvaranja je bilo. Arkanovi su privodili ljude nakon osvajanja Zvornika. U jednoj prostoriji su vršili ispitivanja. Za neke ljude je rečeno da su nakon ispitivanja likvidirani, ali se kasnije ispostavilo da su živi. Pričalo se da su dali novac da ih puste“, rekao je svjedok.
Naveo je kako su u Alhos dovoženi leševi nakon oslobađanja Zvornika, kao i da su kupljene crne vreće i da su sahranjeni propisno. On je rekao da su se Srbi nakon osvajanja Kula Grada, 26. aprila, vratili u Zvornik.
Perišić je istakao da nije imao nikakva saznanja o dešavanjima u Jusićima i Malešiću, kao i da je iz novina saznao da su u Gerinu klaonicu dovožena tijela.
On je svjedočio na suđenju Peri Radiću, Boži Vidoviću, Branku Studenu i Vladi Ristanoviću, optuženima za ubistva najmanje 48 osoba i progon stanovništva bošnjačke nacionalnosti iz Jusića u maju 1992. godine.
Na pitanje Radivoja Lazarevića, Vidovićevog branioca, kada su Srbi zauzeli Zvornik, svjedok je rekao da je to bilo osmog ili devet aprila 1992. godine. Tokom unakrsnog ispitivanja je objasnio kako su se Srbi selili od 6. do 9. aprila, kao i da su bili pregovori u hotelu “Jezero“ u Malom Zvorniku “između muslimana i Srba oko podjele Zvornika”, kada je došao Arkan i pretukao dvojicu članova srpske delegacije. Naveo je da su “muslimani postavili barikade prema Karakaju i dijelili oružje po Zvorniku”.
Perišić je rekao da je od druge polovine aprila do kraja juna štabom TO-a komandovao Marko Pavlović “koji je donosio sve kapitalne odluke“, a da su se 15. maja “muslimani vratili u Zvornik na svoja radna mjesta i ušli u stanove”. On je naveo da je Pavloviću suđeno u Srbiji.
Na pitanje Radeta Golića, branioca Branka Studena, svjedok je rekao da prvih nekoliko mjeseci nisu u MUP-u primali plate, da bi kasnije stigla isplata s Pala.
Suđenje se nastavlja 18. februara.
