Da li ste znali da je ustaški tajni odbor za istrebljenje Srba i Jevreja u Tuzli planirao da šestog januara 1942. godine, na Badnje veče, minira Saborni hram u Tuzli i pobije okupljene vjernike? Planirane su likvidacije i u Srpskoj varoši.
Za ovu informaciju je saznao tuzlanski muftija Šefket ef. Kurt koji je, sa grupom uglednih Tuzlaka, zatražio hitan prijem kod njemačkog komandanta grada, potpukovnika Wista, i od njega energično zahtijevao da onemogući zločin.
Tada je potpukovniku Wistu rečeno da će ukoliko se ovo desi muslimani masovno krenuti da se odmeću u pokrete otpora.
Uvidjevši da ćeto izazvati muslimane Tuzle Njemačka komanda je, iz svojih interesa, odmah istakla plakat sa upozorenjem da – „niko ne smije nikoga zlostavljati, oduzimati ili rušiti tuđu imovinu i dirati živalj koji slavi“. Zahvaljujući angažmanu muftije Šefketa ef. Kurta, u Tuzli nije bilo masovnih zločina. Ovaj događaj je centralno istorijsko mjesto odbrane zajedničkog života u Tuzli i regiji.
Između ostalog o njemu je Meša Selimović rekao: Kad je umro, na sahranu je došlo desetak hiljada ljudi, među kojima najviše Srba – seljaka iz okoline Tuzle. Potresan govor nad grobom održao je pravoslavni sveštenik Đorđe Jovanović.
A, Muhamed ef. Lugavić nastavlja: “ Mogu vas podsjetiti da je prota Jovanović, kad je umro rahmetli muftija Kurt, molio da ga i on spusti u mezar.
Mnogo je lijepih primera iz naše zajedničke istorije, a koji su danas negde u zapećku raznih zločina. Ima li ko da želi da se posvetimo iznošenju dobrih primjera zajedničkog suživota.
Niko nama do nas samih nije bliži, ne zaboravimo to. Bog nas jedne drugima dade, hvala Mu.“ (Autor: Muftija beogradski Mustafa Jusufspahić)
