Sud Bosne i Hercegovine izrekao je prvostepenu presudu kojom je Miroslav Marković osuđen na 13 godina zatvora zbog zločina počinjenog u selu Lokanj kod Zvornika u ljeto 1992. godine.
Marković je proglašen krivim da je 14. jula 1992. učestvovao u ubistvima najmanje 67 bošnjačkih civila, koji su iz Teočaka krenuli prema području Sapne.
Vijeće je utvrdilo da je Marković, u svojstvu pripadnika Lokanjske čete Vojske Republike Srpske (VRS), bio svjestan širokog i sistematičnog napada koji se odvijao na širem području Zvornika 1992. godine. Proglašen je krivim za zločin protiv čovječnosti.
“Imajući u vidu da je širok i sistematičan napad trajao duži vremenski period i da je počinjen progon većeg broja nesrpskog stanovništva, to je moralo biti poznato Markoviću, imajući u vidu događaje u Kozluku, Karakaju i Đulićima”, kazao je predsjedavajući Vijeća Šaban Maksumić.
On je rekao da za Vijeće nije sporna činjenica da je prvo ubijen stražar srpske nacionalnosti, odnosno da su u sukobu stradala četiri pripadnika VRS-a i nekoliko Bošnjaka, ali da to nije dovelo u pitanje zaključak o napadu.
Prema ocjeni Vijeća, većina učesnika kolone iz Teočaka nije imala oružje i nije pružala veći otpor.
“Činjenica da je nekoliko lica nosilo oružje i učestvovalo u sukobu ne umanjuje civilni karakter kolone”, rekao je Maksumić, dodajući da su učesnici kolone namjeravali doći do “slobodne teritorije” i nisu planirali i organizovali napad.
Vijeće je zaključilo da su zarobljeni iz kolone odvedeni u selo Lokanj, od kojih je dio odveden na lokalitet Vidrine i druge lokacije, a veći broj na lokalitet Njiverice, na tromeđi sela, te da su strijeljani u manjim grupama kod jame koju su prethodno iskopali.
Da je Marković učestvovao u ubistvima, Vijeće je utvrdilo na osnovu izjave optuženog iz istrage, koja je potkrijepljena iskazima svjedoka. Maksumić je podsjetio da je optuženi prilikom saslušanja u istrazi izjavio da je bio prisutan na mjestu strijeljanja, navodeći da nije pucao u ljude već preko njihovih glava.
Predsjedavajući je ukazao na iskaze nekoliko svjedoka koji su naveli da je Marković, poznat i kao Mišo Marinac, bio među vojnicima koji su sprovodili zarobljene do Njiverica i ubijali ih.
Maksumić je napomenuo da je Odbrana tokom suđenja tvrdila da je Marković napustio mjesto ubistva jer je išao na sahranu rođaka, ali Vijeće nije prihvatilo taj alibi jer je više svjedoka vidjelo Markovića.
Prilikom odmjeravanja kazne, Vijeće je od olakšavajućih okolnosti u obzir uzelo da je optuženi u vrijeme kad je djelo počnjeno imao 20 godina, da nije ranije osuđivan i da je porodičan čovjek, a od otežavajućih je cijenilo bezobzirnost u usmrćivanju velikog broja ljudi.
Vijeće je optuženom odredilo pritvor. Marković, koji je nastanjen u Austriji, nije se pojavio na izricanju presude. Njegov branilac Dragan Gotovac rekao je da je optuženi i tokom suđenja imao problema zbog odsustva s posla, te da nije došao s obzirom da nije obavezno prisustvovanje presudi.
Na izrečenu prvostepenu presudu dozvoljena je žalba.
Ranije su u drugom predmetu zbog zločina u Lokanju osuđeni Ljiljan Mitrović, Mile Vujević, Vukašin Drašković i Gojko Stevanović na ukupno 53 godine zatvora, dok su Goran Maksimović, Slavko Perić, Rajo Lazarević i Mićo Manojlović oslobođeni optužbe.
(BIRN)
